Pięknym darem, który doświadczam i odkrywam także dzięki posłudze w Fundacji, jest prawda zapisana przez Papieża Franciszka, że „Sam Duch Święty jest harmonią, podobnie jak jest więzią miłości między Ojcem i Synem. On jest Tym, który budzi wielorakie i różne bogactwo darów i jednocześnie buduje jedność, która nie jest nigdy jednolitością, lecz wieloraką harmonią, która przyciąga.” /EG 117/. Zachwyca mnie odkrywanie różnorodności w Kościele, w każdej osobie, którą Pan stawia na mojej drodze – z jej historią, marzeniami, tęsknotami, zdolnościami. Doświadczam, że Bóg coraz bardziej wlewa w moje serce umiłowanie tej różnorodności, pokazując mi to piękno i zamysł Stwórcy, który w każdym człowieku złożył Swój obraz i podobieństwo – i tylko odkrywając, i przyjmując każdego jako dar, mogę odkrywać potęgę miłości Boga. Ufam, że właśnie ta jedność w różnorodności sprawia, że ludzie poznają i otwierają się na Boga, tak jak prosił Jezus ”aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył” J 17,21.

Dar konsekracji przyjęła 8.12.2009r. w Archidiecezji Gdańskiej.
Pracowała m.in. jako marketingowiec a następnie nadzorowała działania charytatywne w kilku stowarzyszeniach służąc potrzebującym.
Była liderem wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Od 1996 roku wzrastała i posługiwała w Gdańskiej Szkole Nowej Ewangelizacji i wspólnotach modlitewno-ewangelizacyjnych Nowe Tchnienie, a obecnie wspólnocie modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem. Posługuje również towarzysząc duchowo m.in. na drodze Ćwiczeń Ignacjańskich.

Bardzo dotykają mnie słowa Papieża Franciszka który pisze w Adhortacji Gaudium: "Być uczniem oznacza być zawsze gotowym ,by nieść innym miłość Jezusa i dokonuje się to spontanicznie w jakimkolwiek miejscu ,na ulicy, na placu, przy pracy na drodze." /EG 127/ Dla mnie oznacza to, że moje serce ma być w stałej gotowości do niesienia Boga drugiemu człowiekowi. Myślę, że nie muszą to być wielkie czyny. Czasami wystarczy przyjąć drugiego człowieka z jego bólem ,samotnością, odrzuceniem. Nieść miłość, to być przy i dla drugiego człowieka.
Pragnę otwierać się na słuchanie Ducha Świętego, bo to On jest sprawcą chcenia i działania we mnie, aby Mógł się mną posługiwać według swojej woli. W moim sercu rodzi się pragnienie aby być zawsze gotową nieść innym miłość Jezusa.


Członek wspólnoty modlitewno-ewangelizacyjnej Gdańskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji Żyć to Chrystus. Poprzednio członek wspólnoty Nowe Tchnienie. Przez ostatnie 5 lat pełniła funkcje lidera i vice lidera.
Jest żoną i matką 4 dzieci.

Z Evangelii Gaudium: ,,Wyjść ku innym, aby dotrzeć do ludzkich peryferii, nie znaczy biec do świata bez kierunku i bez sensu. Wiele razy lepiej jest zwolnić kroku, oddalić niepokój, aby spojrzeć w oczy i słuchać, albo odłożyć pilne sprawy, aby towarzyszyć człowiekowi, który pozostał na skraju drogi." /EG 46/. I później: ,,Kościół jest powołany, by był zawsze otwartym domem Ojca" /EG 47/. Właśnie radykalna miłość, zaproszenie do towarzyszenia i otwarcie serca na każdego człowieka z całą jego historią porusza mnie w Papieżu Franciszku. Wyjście ze schematów i lęków aby prawdziwie spotkać i kochać, szczególnie tych na peryferiach - to droga chrześcijaństwa na której chce trwać.
Marzę o pojednanym Kościele, który jest prawdziwym domem.

Były lider młodzieżowy i aktualny lider grupy studenckiej Wspólnoty Przymierza Gwiazda Betlejemska. Koordynator rady ds. młodzieży Archidiecezji Gdańskiej.
Student teologii. Doktorant dyscypliny biotechnologia.

Pięknym darem, który doświadczam i odkrywam także dzięki posłudze w Fundacji, jest prawda zapisana przez Papieża Franciszka, że „Sam Duch Święty jest harmonią, podobnie jak jest więzią miłości między Ojcem i Synem. On jest Tym, który budzi wielorakie i różne bogactwo darów i jednocześnie buduje jedność, która nie jest nigdy jednolitością, lecz wieloraką harmonią, która przyciąga.” /EG 117/. Zachwyca mnie odkrywanie różnorodności w Kościele, w każdej osobie, którą Pan stawia na mojej drodze – z jej historią, marzeniami, tęsknotami, zdolnościami. Doświadczam, że Bóg coraz bardziej wlewa w moje serce umiłowanie tej różnorodności, pokazując mi to piękno i zamysł Stwórcy, który w każdym człowieku złożył Swój obraz i podobieństwo – i tylko odkrywając, i przyjmując każdego jako dar, mogę odkrywać potęgę miłości Boga. Ufam, że właśnie ta jedność w różnorodności sprawia, że ludzie poznają i otwierają się na Boga, tak jak prosił Jezus ”aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył” J 17,21.

Dar konsekracji przyjęła 8.12.2009r. w Archidiecezji Gdańskiej.
Pracowała m.in. jako marketingowiec a następnie nadzorowała działania charytatywne w kilku stowarzyszeniach służąc potrzebującym.
Była liderem wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Od 1996 roku wzrastała i posługiwała w Gdańskiej Szkole Nowej Ewangelizacji i wspólnotach modlitewno-ewangelizacyjnych Nowe Tchnienie, a obecnie wspólnocie modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem. Posługuje również towarzysząc duchowo m.in. na drodze Ćwiczeń Ignacjańskich.

,,Ewangelizacja jest zadaniem Kościoła’’ – Papież Franciszek napisał w Adhortacji Evangelii Gaudium /EG 111/. Dalej czytamy, że Pan Bóg zebrał ludzi i zgromadził w jeden lud, który jest Kościołem. Kiedy decydujemy się iść za Jezusem Chrystusem, stajemy się częścią Kościoła. Właśnie ten Kościół Papież Franciszek wzywa do radosnego głoszenia, że ,,ofiarowane nam przez Boga zbawienie jest dziełem Jego miłosierdzia’’ i ,,jest dla wszystkich’’. Zadanie to dotyczy także mnie, ponieważ jestem częścią Kościoła.
Jest dla mnie ważne, żeby ta prawda była głoszona wszystkim tym, którzy czują, że są z dala od Boga, od Kościoła, są zagubieni i być może odrzuceni. Myślę, że dziś bardzo potrzeba zagubionemu światu słów, które dodają odwagi, sił i niosą nadzieję. Chcę być częścią takiego Kościoła, o którym jest napisane, że ,,powinien być miejscem bezinteresownego miłosierdzia, w którym wszyscy mogą czuć się przyjęci, kochani, w którym mogą doświadczyć przebaczenia i być zachęceni, aby żyć zgodnie z dobrym życiem Ewangelii.’/EG 114/

Członek wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Była liderem diakonii modlitwy wstawienniczej.
Prowadzi działalność rękodzielniczą.
Jest żoną, mamą dwóch synów i synowych, babcią czterech wnuczek i dwóch wnuków.

Nauczanie Papieża Franciszka zawarte w Evangelii Gaudium jest dla mnie przede wszystkim powrotem do pierwotnej Miłości - przypomnieniem na nowo słów samego Chrystusa. Papież przypomina, jak brzmi prawdziwa Dobra Nowina, że jest ona głoszona wszystkim bez wyjątku, że rzeczywistości Bożego Królestwa doświadczamy za darmo, że włączanie, dialog i zapał misyjny to narzędzia, które mogą przezwyciężyć wykluczenie, podziały i zamknięcie na innych tak bardzo rozpowszechnione we współczesnym świecie. Jednocześnie Papież zwraca się bezpośrednio do serca każdego człowieka, przypominając, że każdy z nas jest powołany do głoszenia ewangelii "całemu stworzeniu" i że posiada całe potrzebne ku temu wyposażenie, wystarczy nasza zgoda i podjęcie działania. Podkreśla ważną dla mnie osobiście rolę wspólnoty, ale również wagę zaangażowania indywidualnego. Słowa Evangelii Gaudium opisują według mnie, jak powinno wyglądać życie chrześcijanina "tu i teraz" i dają konkretne wskazówki do zrealizowania zarówno na drodze rozwoju duchowości, jak i wypływającego z niej działania w "realnym" świecie, którego owocem są: wybaczenie, porozumienie, szacunek dla innych. W ten sposób życie duchowe i "realna" rzeczywistość stają się jednym i jesteśmy gotowi, by na nowo rozradować się Dobrą Nowiną i zarażać tą radością innych.

Członek wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem
Koordynator modlitwy uwolnienia wg metody 5 kluczy Neala Lozano
Wykładowca matematyki na Uniwersytecie Gdańskim.

Słowa zawarte w Adhortacji Papieża Franciszka Evangelii Gaudium, są dla mnie drogowskazem w codziennym, ziemskim życiu. Papież ukazuje mi kierunek oraz formę ewangelizacji na dzisiejsze czasy. W precyzyjny sposób diagnozuje źródła problemów Kościoła oraz pokazuje obszary do zagospodarowania przez osoby świeckie. Zachęca mnie do przejścia od duszpasterstwa zwykłego zachowywania stanu rzeczy do duszpasterstwa zdecydowanie misyjnego, pełnego dynamizmu i zapału.
Właśnie te słowa pobudzają mnie do odnowienia na nowo spotkania z Panem Jezusem i szukania Go każdego dnia. Zwłaszcza słowa, że „Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem nam; to nas męczy proszenie Go o miłosierdzie” są dla mnie bardzo ważne. Ewangelia, w której jaśnieje chwalebny Krzyż Chrystusa, zaprasza gorąco do radości. Właśnie Radości Ewangelii i niesienia jej wszystkim ludziom.

Członek wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Był jej liderem w latach ubiegłych.
Prowadzi działalność gospodarczą w sektorze budowlanym.
Jest mężem, ojcem dwóch córek i syna.

W nauczaniu papieża Franciszka, w tym również adhortacji Apostolskiej Evangelii Gaudium, zachwyca mnie niezwykła symbioza nauczania, w której jedna prawda wynika z drugiej, obie siebie potrzebują i nawzajem się przenikając, budują Kościół, w którym to Duch Św. może swobodnie i entuzjastycznie się poruszać. „Wiatr, znak w którym przychodzi Duch Św. wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha” (por. J 3, 8). Miłość wzajemna to dar i zadanie. To Ona nas stwarza, ożywia i porusza… nie pozwala spać spokojnie, dopóki po świecie chodzi choć jeden człowiek, który nie spotkał Zmartwychwstałego. „Jego zmartwychwstanie nie należy do przeszłości; zawiera żywotną siłę, która przeniknęła świat… Oto siła zmartwychwstania, a każdy ewangelizator jest narzędziem tego dynamizmu” /EG 276/.

Jest Asystentem Kościelnym Fundacji oraz pełni funkcję przewodniczącego Rady.


Święcenia kapłańskie przyjął 21.06.2008r.
W Archidiecezji Gdańskiej pełni m.in. funkcje dyrektora wydziału duszpasterstwa młodzieży oraz referenta ds. apostolstwa świeckich.

W nauczaniu papieża Franciszka przemawia do mnie obrazowy język. Pierwszy obraz to porównanie Kościoła do „szpitala polowego”. „Potrzeba leczyć rany, wiele ran! Jest wielu ludzi zranionych przez problemy materialne, przez skandale, także w Kościele. Ludzie zranieni przez złudzenia świata (…). Miłosierdzie oznacza przede wszystkim leczyć rany. (…) Także rany ukryte” (6 marca 2014 r.).
Drugi inspirujący mnie obraz to „peryferia”. W notatkach do przemówienia, które Franciszek wygłosił w czasie Kongregacji Generalnych kardynałów przed konklawe 2013 r., znajdujemy taki zapis: „Kościół jest wezwany do tego, aby wyszedł na zewnątrz i skierował swe kroki na peryferie, nie tylko te geograficzne, ale także egzystencjalne: peryferie tajemnicy grzechu, bólu, niesprawiedliwości, ignorancji, abstrahując od religii, przekonań, peryferie wszystkich rodzajów biedy”. Na końcu adhortacji apostolskiej „Evangelii Gaudium” modlimy się do Maryi, „aby radość Ewangelii dotarła aż po krańce ziemi i żadne peryferie nie zostały pozbawione jej światła”. W ten sposób peryferie stają się centrum…
Duże wrażenie zrobiła na mnie wypowiedź Franciszka w prywatnej rozmowie z włoskim jezuitą Antoniem Spadaro, który zapytał, czy papież zamierza dokonać reformy Kościoła. Po chwili zadumy odpowiedział: „Nie. Pragnę jedynie postawić Chrystusa coraz bardziej w centrum Kościoła, a potem On sam dokona reform”.

Jezuita. Życie zakonne rozpoczął nowicjatem w Gdyni 25.08.1988, a święcenia kapłańskie przyjął 29.06.1999 r.
Pracował jako wykładowca Collegium Bobolanum w Warszawie oraz jako rekolekcjonista, kierownik duchowy oraz dyrektor w Ignacjańskim Centrum Formacji Duchowej w Gdyni.
Obecnie jest proboszczem w parafii polonijnej prowadzonej przez jezuitów w Londynie.

Papież Franciszek uczy mnie zatrzymania się przy każdym człowieku, który do mnie przyjdzie, wniknięcia w jego życie, potrzeby, poświęcenia mu czasu. Porusza mnie troska Ojca Świętego o „budowanie mostów” pomiędzy ludźmi, niezależnie od tego, co nas dzieli. W Evangelii Gaudium poruszyły mnie i pociągnęły fragmenty o przygotowaniu przepowiadania słowa, czyli znowu „zatrzymanie się”, tym razem na spotkaniu z Bogiem, obecnym w Słowie. A także te miejsca, w których mowa, co zresztą często występuje w przepowiadaniu Franciszka, o „peryferiach”, by poszukiwać tych, którzy znajdują się na jakichkolwiek marginesach ludzkiej egzystencji.

Święcenia kapłańskie przyjął 21.05.1994r.
Był dyrektorem Gdańskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji oraz stowarzyszenia Jezus Żyje.
Obecnie jest proboszczem parafii p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP w Baninie.

Do posługi przy poszczególnych działaniach Fundacji zapraszamy konkretne osoby mające codzienną styczność z potrzebami danej grupy, wspólnoty, aby ich świadectwo i doświadczenie mogło jak najbardziej adekwatnie Wam służyć.
Są wśród nich księża, siostry zakonne, świeckie osoby konsekrowane i osoby świeckie posługujące na rekolekcjach, prowadzące warsztaty psychologiczne, coachowie, towarzysze duchowi, osoby służące w codzienności osobom chorym, niepełnosprawnym, wykluczonym społecznie.

Wiele osób i zgromadzeń zakonnych stale otacza nasze działania swoją modlitwą!

Duchowy Ojciec, współtwórca i przewodnik naszej Fundacji.

Orędownik i nauczyciel zawierzenia Maryi, uczy nas ufać szalonym i dziwnym propozycjom Ducha Świętego oraz szczególnie nas wspiera w sprawach technicznych.

Jest dla nas nauczycielem pokornej i ukrytej służby najbardziej potrzebującym a także bardzo wiernie troszczy o sprawy finansowe fundacji.