PRACOWNICY FUNDACJI

Aneta Puszko OV

Aneta Puszko OV

Pięknym darem, który doświadczam i odkrywam także dzięki posłudze w Fundacji, jest prawda zapisana przez Papieża Franciszka, że „Sam Duch Święty jest harmonią, podobnie jak jest więzią miłości między Ojcem i Synem. On jest Tym, który budzi wielorakie i różne bogactwo darów i jednocześnie buduje jedność, która nie jest nigdy jednolitością, lecz wieloraką harmonią, która przyciąga.” /EG 117/. Zachwyca mnie odkrywanie różnorodności w Kościele, w każdej osobie, którą Pan stawia na mojej drodze – z jej historią, marzeniami, tęsknotami, zdolnościami. Doświadczam, że Bóg coraz bardziej wlewa w moje serce umiłowanie tej różnorodności, pokazując mi to piękno i zamysł Stwórcy, który w każdym człowieku złożył Swój obraz i podobieństwo – i tylko odkrywając, i przyjmując każdego jako dar, mogę odkrywać potęgę miłości Boga. Ufam, że właśnie ta jedność w różnorodności sprawia, że ludzie poznają i otwierają się na Boga, tak jak prosił Jezus ”aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył” J 17,21.

Dar konsekracji przyjęła 8.12.2009r. w Archidiecezji Gdańskiej.
Pracowała m.in. jako marketingowiec a następnie nadzorowała działania charytatywne w kilku stowarzyszeniach służąc potrzebującym.
Była liderem wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Od 1996 roku wzrastała i posługiwała w Gdańskiej Szkole Nowej Ewangelizacji i wspólnotach modlitewno-ewangelizacyjnych Nowe Tchnienie, a obecnie wspólnocie modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem. Posługuje również towarzysząc duchowo m.in. na drodze Ćwiczeń Ignacjańskich.
Ewa Hejnowska

Ewa Hejnowska

Bardzo dotykają mnie słowa Papieża Franciszka który pisze w Adhortacji Gaudium: "Być uczniem oznacza być zawsze gotowym ,by nieść innym miłość Jezusa i dokonuje się to spontanicznie w jakimkolwiek miejscu ,na ulicy, na placu, przy pracy na drodze." /EG 127/ Dla mnie oznacza to, że moje serce ma być w stałej gotowości do niesienia Boga drugiemu człowiekowi. Myślę, że nie muszą to być wielkie czyny. Czasami wystarczy przyjąć drugiego człowieka z jego bólem ,samotnością, odrzuceniem. Nieść miłość, to być przy i dla drugiego człowieka.
Pragnę otwierać się na słuchanie Ducha Świętego, bo to On jest sprawcą chcenia i działania we mnie, aby Mógł się mną posługiwać według swojej woli. W moim sercu rodzi się pragnienie aby być zawsze gotową nieść innym miłość Jezusa.


Członek wspólnoty modlitewno-ewangelizacyjnej Gdańskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji Żyć to Chrystus. Poprzednio członek wspólnoty Nowe Tchnienie. Przez ostatnie 5 lat pełniła funkcje lidera i vice lidera.
Jest żoną i matką 4 dzieci.

ZARZĄD FUNDACJI

Aneta Puszko OV

Aneta Puszko OV

Pięknym darem, który doświadczam i odkrywam także dzięki posłudze w Fundacji, jest prawda zapisana przez Papieża Franciszka, że „Sam Duch Święty jest harmonią, podobnie jak jest więzią miłości między Ojcem i Synem. On jest Tym, który budzi wielorakie i różne bogactwo darów i jednocześnie buduje jedność, która nie jest nigdy jednolitością, lecz wieloraką harmonią, która przyciąga.” /EG 117/. Zachwyca mnie odkrywanie różnorodności w Kościele, w każdej osobie, którą Pan stawia na mojej drodze – z jej historią, marzeniami, tęsknotami, zdolnościami. Doświadczam, że Bóg coraz bardziej wlewa w moje serce umiłowanie tej różnorodności, pokazując mi to piękno i zamysł Stwórcy, który w każdym człowieku złożył Swój obraz i podobieństwo – i tylko odkrywając, i przyjmując każdego jako dar, mogę odkrywać potęgę miłości Boga. Ufam, że właśnie ta jedność w różnorodności sprawia, że ludzie poznają i otwierają się na Boga, tak jak prosił Jezus ”aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył” J 17,21.

Dar konsekracji przyjęła 8.12.2009r. w Archidiecezji Gdańskiej.
Pracowała m.in. jako marketingowiec a następnie nadzorowała działania charytatywne w kilku stowarzyszeniach służąc potrzebującym.
Była liderem wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Od 1996 roku wzrastała i posługiwała w Gdańskiej Szkole Nowej Ewangelizacji i wspólnotach modlitewno-ewangelizacyjnych Nowe Tchnienie, a obecnie wspólnocie modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem. Posługuje również towarzysząc duchowo m.in. na drodze Ćwiczeń Ignacjańskich.
Bożena Lewaniak - Tobis

Bożena Lewaniak - Tobis

Każdy chrześcijanin jest wezwany do złożenia świadectwa wiary. Papież Franciszek zaprasza mnie do tego, ale robi to tak, że nie wzbudza to we mnie obaw czy lęku. Nasza niedoskonałość nie może - jak pisze Franciszek - stanowić wymówki /EG 121/. Doświadczyłam miłości Boga i chcę Go głosić - nieważne że nie mam jakichś wyjątkowych umiejętności. Przecież "znaleźliśmy Mesjasza" (J 1,41), nie ma więc na co czekać.


Członek wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Jest żoną Tomka, mamą dwójki dorosłych dzieci.
Maluje obrazy, Kocha wyprawy rowerowe.
Pracuje na gdańskiej wyższej uczelni.
Tomasz Tobis

Tomasz Tobis

Papież Franciszek zachęca mnie do współtworzenia takiego Kościoła, w którym wszyscy mogą czuć się przyjęci i kochani /EG 114/. Pięknie i prawdziwie pisze też o różnorodności ludzi - tych, których wciąż spotykamy, i że mają różne potrzeby. Czuję się zaproszony przez Franciszka, by współtworzyć Kościół jako miejsce dla słabych, poszukujących, miejsce gdzie odnajdą Jezusa.


Członek wspólnoty modlitewno - ewangelizacyjnej Betlejem w Gdańsku.
Był liderem tej wspólnoty. Obecnie jest animatorem grupy formacyjnej.
Jest mężem Bożeny, tatą dwójki dorosłych dzieci.
Lubi grać w piłkę, czyta bardzo różne gatunki książek.
Pracuje na gdańskiej wyższej uczelni.

RADA FUNDACJI

ks. Piotr Wiecki

ks. Piotr Wiecki

W nauczaniu papieża Franciszka, w tym również adhortacji Apostolskiej Evangelii Gaudium, zachwyca mnie niezwykła symbioza nauczania, w której jedna prawda wynika z drugiej, obie siebie potrzebują i nawzajem się przenikając, budują Kościół, w którym to Duch Św. może swobodnie i entuzjastycznie się poruszać. „Wiatr, znak w którym przychodzi Duch Św. wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha” (por. J 3, 8). Miłość wzajemna to dar i zadanie. To Ona nas stwarza, ożywia i porusza… nie pozwala spać spokojnie, dopóki po świecie chodzi choć jeden człowiek, który nie spotkał Zmartwychwstałego. „Jego zmartwychwstanie nie należy do przeszłości; zawiera żywotną siłę, która przeniknęła świat… Oto siła zmartwychwstania, a każdy ewangelizator jest narzędziem tego dynamizmu” /EG 276/.

Jest Asystentem Kościelnym Fundacji oraz pełni funkcję przewodniczącego Rady.


Święcenia kapłańskie przyjął 21.06.2008r.
W Archidiecezji Gdańskiej pełni m.in. funkcje dyrektora wydziału duszpasterstwa młodzieży oraz referenta ds. apostolstwa świeckich.
o. Grzegorz Jankowski SJ

o. Grzegorz Jankowski SJ

W nauczaniu papieża Franciszka przemawia do mnie obrazowy język. Pierwszy obraz to porównanie Kościoła do „szpitala polowego”. „Potrzeba leczyć rany, wiele ran! Jest wielu ludzi zranionych przez problemy materialne, przez skandale, także w Kościele. Ludzie zranieni przez złudzenia świata (…). Miłosierdzie oznacza przede wszystkim leczyć rany. (…) Także rany ukryte” (6 marca 2014 r.).
Drugi inspirujący mnie obraz to „peryferia”. W notatkach do przemówienia, które Franciszek wygłosił w czasie Kongregacji Generalnych kardynałów przed konklawe 2013 r., znajdujemy taki zapis: „Kościół jest wezwany do tego, aby wyszedł na zewnątrz i skierował swe kroki na peryferie, nie tylko te geograficzne, ale także egzystencjalne: peryferie tajemnicy grzechu, bólu, niesprawiedliwości, ignorancji, abstrahując od religii, przekonań, peryferie wszystkich rodzajów biedy”. Na końcu adhortacji apostolskiej „Evangelii Gaudium” modlimy się do Maryi, „aby radość Ewangelii dotarła aż po krańce ziemi i żadne peryferie nie zostały pozbawione jej światła”. W ten sposób peryferie stają się centrum…
Duże wrażenie zrobiła na mnie wypowiedź Franciszka w prywatnej rozmowie z włoskim jezuitą Antoniem Spadaro, który zapytał, czy papież zamierza dokonać reformy Kościoła. Po chwili zadumy odpowiedział: „Nie. Pragnę jedynie postawić Chrystusa coraz bardziej w centrum Kościoła, a potem On sam dokona reform”.

Jezuita. Życie zakonne rozpoczął nowicjatem w Gdyni 25.08.1988, a święcenia kapłańskie przyjął 29.06.1999 r.
Pracował jako wykładowca Collegium Bobolanum w Warszawie oraz jako rekolekcjonista, kierownik duchowy oraz dyrektor w Ignacjańskim Centrum Formacji Duchowej w Gdyni.
Obecnie jest proboszczem w parafii polonijnej prowadzonej przez jezuitów w Londynie.
ks. Jan Kucharski

ks. Jan Kucharski

Papież Franciszek uczy mnie zatrzymania się przy każdym człowieku, który do mnie przyjdzie, wniknięcia w jego życie, potrzeby, poświęcenia mu czasu. Porusza mnie troska Ojca Świętego o „budowanie mostów” pomiędzy ludźmi, niezależnie od tego, co nas dzieli. W Evangelii Gaudium poruszyły mnie i pociągnęły fragmenty o przygotowaniu przepowiadania słowa, czyli znowu „zatrzymanie się”, tym razem na spotkaniu z Bogiem, obecnym w Słowie. A także te miejsca, w których mowa, co zresztą często występuje w przepowiadaniu Franciszka, o „peryferiach”, by poszukiwać tych, którzy znajdują się na jakichkolwiek marginesach ludzkiej egzystencji.

Święcenia kapłańskie przyjął 21.05.1994r.
Był dyrektorem Gdańskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji oraz stowarzyszenia Jezus Żyje.
Obecnie jest proboszczem parafii p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP w Baninie.

PRZYJACIELE I WSPÓŁPRACOWNICY FUNDACJI

Mamy wielu Przyjaciół, z którymi od ponad 20 lat współpracujemy w służbie Kościołowi i drugiemu człowiekowi.



Do posługi przy poszczególnych działaniach Fundacji zapraszamy konkretne osoby mające codzienną styczność z potrzebami danej grupy, wspólnoty, aby ich świadectwo i doświadczenie mogło jak najbardziej adekwatnie Wam służyć.
Są wśród nich księża, siostry zakonne, świeckie osoby konsekrowane i osoby świeckie posługujące na rekolekcjach, prowadzące warsztaty psychologiczne, coachowie, towarzysze duchowi, osoby służące w codzienności osobom chorym, niepełnosprawnym, wykluczonym społecznie.

Wiele osób i zgromadzeń zakonnych stale otacza nasze działania swoją modlitwą!

ŚWIĘCI PRZYJACIELE I WSPÓŁPRACOWNICY FUNDACJI

Bez orędownictwa i namacalnego wsparcia wielu Świętych nasza posługa z pewnością nie byłaby możliwa w takim wymiarze i formie. Bogu dziękujemy za dar Świętych obcowania a im za ich wielkie zaangażowanie, zadziwiającą i szybką pomoc a także za to, że często sami się "zgłaszają" do pomocy w konkretnych wymiarach 🙂

Św. Ojciec Pio

Duchowy Ojciec, współtwórca i przewodnik naszej Fundacji.

Św. Maksymilian Kolbe

Orędownik i nauczyciel zawierzenia Maryi, uczy nas ufać szalonym i dziwnym propozycjom Ducha Świętego oraz szczególnie nas wspiera w sprawach technicznych.

o. Wenanty Katarzyniec

Jest dla nas nauczycielem pokornej i ukrytej służby najbardziej potrzebującym a także bardzo wiernie troszczy o sprawy finansowe fundacji.

Maryja

Św. Józef

Św. Ignacy z Loyoli

Św. Jan Paweł II

Bł. Stefan Kardynał Wyszyński

Bł. Matka Elżbieta Róża Czacka

św. Andrzej Bobola

Św. Faustyna Kowalska

Św. Brat Albert

św. Franciszek

Św. Klara

Bł. Carlo Acutis