Jezu, jak Ty posyłasz, to we wspólnocie. Jak wielka to mądrość, że dajesz mi towarzysza na drogę!

I ma być on dla mnie wsparciem, ma być kimś, z kim mogę porozmawiać. To także osoba, którą ja mam wspierać.

Lecz bycie razem jest także wymagające, bo drugi człowiek, może być dla mnie lustrem, gdzie widać i te piękne strony, ale i te trudne.

Daj mi proszę odwagę do przyjmowania wskazówek mojego towarzysza drogi, a także do mówienia mu z miłością tego, co ja w nim dostrzegam. Daj nam być dla siebie darem, by nieustannie wzrastać na tej drodze.

Ucz mnie proszę także zaufania, że nic nam nie zabraknie w drodze, na którą Ty nas posyłasz.

por. Mk 6, 7-13